ျမန္မာသံ႐ုံး၊ ေရၾကီးျခင္းႏွင့္ ေရေဘးဒုကၡ

ျပီးခဲ့တဲ့အပါတ္က သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ ျမန္မာပတ္စ္ပို႔ သက္တမ္းကုန္ခါနီးေနတာနဲ႔ သက္တမ္းတိုးဖို႔ ျမန္မာသံ႐ုံးကို သြားပါတယ္။ ေရၾကီးတာကို ကာကြယ္ဖို႔ သူမ်ားေတြက သဲအိတ္ေတြနဲ႔ကာသူကာ၊ ေရတားနံရံေတြ ေဆာက္သူေဆာက္မို႔ ျမန္မာသံ႐ုံးကလည္း အမ်ားနည္းတူ ေရတားနံရံေဆာက္ထားတာ ေပါင္ရင္းေလာက္ အျမင့္ရွိပါတယ္။ သူမ်ားနဲ႔မတူတာကေတာ့ သူမ်ားေတြက အဲ့ဒီနံရံကို ေက်ာ္ဖို႔ သဲအိတ္ေတြကို ေလွခါးလိုသုံးဖို႔ ထပ္ျပီး စီထားေပးရင္စီထား၊ အဲ့လိုမွ မဟုတ္ရင္ အုတ္၊ ဘိလပ္ေျမေတြနဲ႔ ယာယီေလွခါးထစ္ လုပ္ေပးထားရင္ထား ေနၾကတဲ့အခ်ိန္မွာ ျမန္မာသံ႐ုံးေရွ႕က ေရတားနံရံေရွ႕မွာ သဲအိတ္က ၂အိတ္ဆင့္ထားသေလာက္ အျမင့္ပဲ လုပ္ထားေပးတာေၾကာင့္ ေတာ္ေတာ္ေလး ေက်ာ္ခြျပီး ဝင္ရပါတယ္။ အရပ္ျမင့္သူေတြအတြက္ သိပ္ဒုကၡမေရာက္ရေပမယ့္ အရပ္မျမင့္သူေတြဆို အေတာ္ဒုကၡေရာက္ရပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းဆို ေက်ာ္လိုက္တာ မလြတ္လို႔ ညိဳ႕သက်ည္းကို နံရံနဲ႔ျခစ္မိတာ အေရျပားစုတ္သြားပါေရာ။ (အျပင္ေရာက္ေနတဲ့ ျမန္မာေတြ ျပည္တြင္းက ေက်ာ္ရ၊ ခြရတဲ့ အင္တာနက္အေတြ႕အၾကံဳကို ျပန္လည္ေအာက္ေမ့ရေအာင္ ထားေပးထားတယ္ပဲ မွတ္ရမလိုလို..။)

အဲ့လိုနဲ႔ အထဲေရာက္ျပီး ပတ္စ္ပို႔သက္တမ္းတိုးဖို႔ ရွည္လ်ားလွတဲ့ ပုံစံစာရြက္ကို ျဖည့္အျပီး စာရြက္ေတြ သြားတင္ေတာ့ ပတ္စ္ပို႔ကို ဘာအမ်ဳိးအစားပတ္စ္ပို႔ေလွ်ာက္မွာလဲတဲ့.. အဲ့ဒါနဲ႔ ဘာအမ်ဳိးအစားေတြ ရွိလို႔လဲဆိုေတာ့.. ေက်ာင္းသားပတ္စ္ပို႔၊ အလုပ္ပတ္စ္ပို႔၊ မွီခိုပတ္စ္ပို႔ အစရွိသျဖင့္ အမ်ဴိးအစား စုံစုံလင္လင္ရွိျပီး ေက်ာင္းသားပတ္စ္ပို႔ကိုင္သူက အလုပ္လုပ္မယ္ဆို အလုပ္ပတ္စ္ပို႔ ေျပာင္းကိုင္ရမွာျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဒီပတ္စ္ပို႔ေတြဟာ ႏိုင္ငံတကာက အသိအမွတ္ျပဳ လက္ခံထားတာျဖစ္လို႔ ေက်ာင္းသားပတ္စ္ပို႔နဲ႔ အလုပ္လုပ္ခြင့္မရွိတဲ့အေၾကာင္း ေသေသခ်ာခ်ာ ခေရေစ့တြင္းက် စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ရွင္းျပပါတယ္။ က်မတို႔လည္း မ်က္စိသူငယ္၊ နားသူငယ္ေလးေတြျဖစ္သြားျပီး ေအာ္.. တစ္ခါမွ မၾကားဖူးတဲ့ အဆင့္ျမင့္စနစ္ၾကီးပါလားလို႔ အံအားေတြသင့္ျပီး ေနာက္ဆုံးေတာ့ ကဲ.. ေက်ာင္းသားပတ္စ္ပို႔ေလးပဲ လုပ္ၾကတာေပါ့.. အလုပ္ဝင္မွ ေျပာင္းရင္လည္း ေျပာင္းရပါေစေတာ့ဆိုျပီး ေလွ်ာက္ခဲ့ရပါတယ္။ ေနာက္တစ္ပါတ္ေနရင္ စာအုပ္အသစ္သြားထုတ္ရပါမယ္။

ပတ္စ္ပို႔နံပါတ္ေတြ တစ္အုပ္ထုတ္၊ တစ္ခါေျပာင္းျဖစ္ေနတာ အေတာ္ကို အလုပ္႐ႈပ္တဲ့ကိစၥပါ။ ဘဏ္ကိစၥ၊ ဗီဇာကိစၥ၊ ေနာက္ဆုံး ေစ်းဝယ္ရင္သုံးတဲ့ အသင္းဝင္ကဒ္ကိစၥကအစ လက္ရွိပတ္စ္ပို႔နဲ႔ အရင္ပတ္စ္ပို႔နံပါတ္ေတြ ႐ႈပ္ျပီး ရွင္းရ၊ လင္းရတာ အၾကိမ္ၾကိမ္ျဖစ္ေနလို႔ စိတ္ကုန္ေနရတဲ့ၾကားထဲ ေက်ာင္းသားပတ္စ္ပို႔ကေန အလုပ္ပတ္စ္ပို႔ ထပ္ေျပာင္းရဦးမယ္ဆိုေတာ့.. အင္း.. သူမ်ားေတြ လက္ေလွ်ာ့သြားၾကတာလည္း မဆန္းဘူးလို႔။

ပတ္စ္ပို႔ကိစၥျပီးတဲ့အခါ မိုးေပၚရထားစီးျပီး အိမ္ျပန္ေတာ့ ပုံမွန္ဆင္းေနၾကဘူတာေရာက္လို႔ ေအာက္ဆင္းမယ္အလုပ္မွာ ေရေတြက ဒူးေလာက္ျမဳပ္တဲ့အေနျဖစ္ေနပါေရာလား။ အဲ့ဒါနဲ႔ ငါးမရ၊ ေရခ်ဳိးျပန္မယ္ကြာဆိုျပီး ဓါတ္ပုံေတြ႐ိုက္ျပီး ရထားကိုေနာက္ျပန္ျပန္စီးျပီး ေရလြတ္တဲ့ေနရာကေန အိမ္ကို ကားစီးျပီး ျပန္ခဲ့ၾကပါတယ္။ က်မတို႔အတြက္ အဲ့လိုေရၾကီးတာကို ခုမွေတြ႕ဖူးလို႔ အသစ္အဆန္းျဖစ္ျပီး ေပ်ာ္ေနေပမယ့္ ေရေတြက မည္းျပီး နံလည္းနံေနေတာ့ အဲ့ဒီအနီးအနားမွာေနတဲ့သူေတြ ဘယ္ေလာက္စိတ္ဒုကၡ၊ လူဒုကၡေရာက္ၾကမယ္ဆိုတာ ေတြးျပီး စိတ္မသက္မသာျဖစ္ရေသးတယ္။

 

ေမာ္ခ်စ္ (MO CHIT) ေကာင္းကင္ရထား၊ ေျမေအာက္ရထား ဘူတာ႐ုံအနီးမွာပါ။

 

ဘတ္စ္ကားအၾကီးေတြ၊ ထရပ္ကားေတြနဲ႔ ပစ္ကပ္ကားအျမင့္ေတြပဲ သြားလို႔ရတဲ့အေျခအေနမွာ ထိုင္းစစ္တပ္နဲ႔ စြမ္းအင္ဝန္ၾကီးဌာနက ထရပ္ကားအျမင့္ေတြနဲ႔ ခရီးသြားေတြကို လမ္းထိပ္ ေရလြတ္တဲ့ေနရာကေန ေရၾကီးတဲ့ေနရာေတြျဖတ္ျပီးမွ သြားလို႔ရတဲ့ သြားလိုရာေနရာေတြအထိ အခမဲ့ ပို႔ေဆာင္ေပးပါတယ္။

ဒါကေတာ့ ေရၾကီးတာကို ေကာင္းကင္ရထားဘူတာ႐ုံကေန ဓါတ္ပုံ႐ိုက္ေနၾကတဲ့ လူေတြပါ။

 

 ေမာ္ခ်စ္ ဘူတာ႐ုံေပၚမွ ျမင္ကြင္း

ေမာ္ခ်စ္ ရထားဘူတာရုံအေနာက္ဘက္ရွိ ဂ်ပ္တူးဂ်ပ္ ပန္းျခံ၏ ျမင္ကြင္း

ေမာ္ခ်စ္ ဘတ္စ္ကားမွတ္တိုင္

ပုံမွန္အားျဖင့္ ကားေတြနဲ႔ အျမဲျပည့္ေနတတ္တဲ့ ေမာ္ခ်စ္ ကားရပ္ကြင္း

ေရၾကီးေနတာေတြကို ဓါတ္ပုံ႐ိုက္ျပီး အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ ကိုယ့္အိမ္နားေရမၾကီးေပမယ့္ ေရၾကီးျခင္းဒုကၡကို ကိုယ္ေတြ႕ၾကဳံရပါျပီ။ ျခင္ေတြ၊ ပုရစ္ေတြ ဝင္လာမစဲ တသဲသဲပဲ။ နံရံေတြ၊ မ်က္ႏွာက်က္ေထာင့္ေတြမွာ ျခင္ေတြကို ခဲေနတာပဲ။ ျခင္ေတြ မ်ားလြန္းလို႔ ျခင္ေဆးဖ်န္းျပီး အခန္းပိတ္ခဲ့ျပီး အျပင္ထြက္၊ နာရီဝက္ေလာက္ေနေတာ့မွ အခန္းထဲျပန္ဝင္လာျပီး ျပဳတ္က်ေနတဲ့ျခင္ေတြကို တံျမက္စည္းလွည္းရင္း ခန္႔မွန္းေျခေရၾကည့္တာ အေကာင္၃၀၀ေလာက္ရွိတယ္။ ျခင္ေဆးနံ႔ေတြေၾကာင့္ရယ္၊ ျခင္ေတြ၊ ပိုးေကာင္ေတြေၾကာင့္ရယ္နဲ႔ လူကို ႐ူးခ်င္ခ်င္ေတာင္ျဖစ္သြားတယ္။

ေအာ္.. လူျဖစ္ရတဲ့ ဒုကၡ..။