အန္ေကာဝပ္ ခရီးစဥ္ - ၄

အန္ေကာဝပ္မွာ ေက်ာက္တုံးၾကီးေတြကို ဆက္စပ္ျပီး ေသသပ္လွပတဲ့ လက္ရာေတြအျဖစ္ ထုဆစ္ထားတာကို ေတြ႕ရတာ ရင္သပ္႐ႈေမာဖြယ္ပါပဲ။ ဘိလပ္ေျမဆိုတာ မရွိေသးတဲ့ေခတ္မွာ အခုလို ေက်ာက္တုံးေတြ တစ္တုံးနဲ႔ တစ္တုံး ဘယ္လို ဆက္စပ္ထားခဲ့သလဲဆိုတာကို ခုထိ မသိၾကရေသးဘူးလို႔ ဝီကီထဲမွာ ေျပာထားပါတယ္။ သူတို႔ကေတာ့ သစ္ေစးတို႔ ဘာတို႔နဲ႔ လုပ္ထားတယ္လို႔ ခန္႔မွန္းၾကတယ္ ဆိုပါတယ္။ အန္ေကာဝပ္ရဲ႕ ဗိသုကာလက္ရာေတြဟာ တကယ္ကို စိတ္ဝင္တစား ေလ့လာခ်င္စရာ ေကာင္းပါတယ္။

တစ္ခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ ေက်ာက္တုံးေတြကို သံေခ်ာင္းေတြနဲ႔ တြဲစပ္ထားတာ ေတြ႕ခဲ့ရပါတယ္။ ဒါေတြက ေနာက္ပိုင္းမွ ျပဳျပင္ မြမ္းမံထားတဲ့ အစိတ္အပိုင္းေတြလို႔လည္း တစ္ခ်ဳိ႕က ခန္႔မွန္းၾကပါတယ္။ ကိုယ္တုိင္ကေတာ့ နားမလည္လို႔ ေသခ်ာမသိပါဘူး။ ေနာင္ အခ်ိန္ရမွ စာေတြရွာဖတ္ၾကည့္ပါဦးမယ္။

ဒီပို႔စ္မွာေတာ့ ေရွးေဟာင္းဗိသုကာလက္ရာေတြကို စိတ္ဝင္စားသူေတြအတြက္ ႐ိုက္လာတဲ့ပုံေတြထဲက ေကာင္းႏိုးရာရာေလးေတြကို ေရြးတင္လိုက္ပါတယ္။

ဘယြန္း (Bayon)

ဒါကေတာ့ သူတို႔ဆီမွာ Apsara လို႔ေခၚတဲ့ ကေခ်သည္ အလွမယ္ေလးေတြပုံကို ထုဆစ္ထားတာပါ။

နံရံေတြမွာ၊ တုိင္လုံးေတြမွာ ႐ုပ္ၾကြပန္းခ်ီေတြကို ေတာ္ေတာ္အႏုစိပ္ ထြင္းထုခဲ့ၾကပုံပါပဲ။ ခုလို ပ်က္စီးျပီး မႈန္ဝါးဝါးပဲ ျမင္ရတာေတာင္ ေတာ္ေတာ္ေသေသသပ္သပ္ ထုဆစ္ထားတာကို ေတြ႕ေနရေသးတယ္။

ေက်ာင္းေဆာင္ေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႕ အတြင္းပိုင္းေခါင္မိုးေတြက ေတာ္ေတာ္ကို ျမင့္ျပီး ထိပ္ဘက္ကို ဖြင့္ထားပါတယ္။ ေလနဲ႔ အလင္းေရာင္ရေအာင္လို႔လို႕ ထင္ပါတယ္။ အမိုးက အရမ္းျမင့္ေနျပီး ထိပ္ဝက သိပ္မက်ယ္ေတာ့ မိုးရြာရင္လည္း အထဲကို မိုးသိပ္မပက္ပါဘူး။

ျပိဳက်ခါနီး နံရံတစ္ခ်ပ္

အျပိဳအပ်က္ေတြက ဟိုတစ္ပုံ ဒီတစ္ပုံနဲ႔ မ်က္စိထဲမွာ လွေတာင္ လွေနေသးတယ္။ ေရညွိစိမ္းစိမ္းေလးေတြနဲ႔။

ျပန္လည္မြမ္းမံဖို႔ ေက်ာက္တုံးေတြကို ပုံထားတာ။ အဲ့ဒီမွာ သူတို႔က ေက်ာက္တုံးအသစ္ေတြနဲ႔ အစားထုိးျပီးရင္ အဲ့ဒီေက်ာက္တုံးကို အစိမ္းေရာင္နဲနဲေရာထားတဲ့ ထုံးသုတ္လိုက္တယ္။ အဲ့ဒီေတာ့ ေရညွိတက္ေနတဲ့ ေက်ာက္တုံးအေဟာင္းေတြၾကားထဲမွာ အသစ္ေတြကေရာျပီး မသိသာေတာ့ဘူး။

ေက်ာက္တုံးေတြကို သံေခ်ာင္းေတြနဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္ထားတာ

ဆက္ရန္...