ခ်င္းမိုင္ (ခ) ဇင္းမယ္ျမိဳ႕ - ၁

ခ်င္းမိုင္ကို သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ေရာ၊ မိသားစုနဲ႔ပါ ၄-၅ေခါက္ေလာက္ သြားခဲ့ဖူးတာမွာ သြားဖူးသမွ်ထဲက ဒီအေခါက္မွာ အေပ်ာ္ဆုံးပါ။ အဲ့တုန္းက ျမဳိ႕ျပင္က ပုဂၢလိကပိုင္ေနရာတစ္ခု၊ ပုံမွန္အားျဖင့္ အျပင္လူေတြကို ေပးမေနတဲ့ေနရာကို ကံေကာင္းစြာနဲ႔ ေရာက္သြားခဲ့တာ။

ျမိဳ႕ျပင္ဆိုတဲ့အတိုင္း အနီးအနားမွာ ဘာဆို ဘာမွကို မရွိဘူး.. ေဘးပတ္ပတ္လည္မွာ ေတာင္ေတြပဲ ပတ္ရံေနတာ။ ညဘက္ ဘားသြားမယ္ဆိုရင္ေတာင္ ေတာ္ေတာ္ေဝးေဝးမွာရွိတဲ့ ရွားရွားပါးပါးေနရာေလးကို လမ္းေလွ်ာက္သြားရတာ.. ေမွာင္ေမွာင္မဲမဲ လမ္းေတြကို ျဖတ္ျပီးေတာ့ေပါ့။ ေအးခ်မ္းတာကေတာ့ အရမ္းပဲ။ တစ္ခါမွ ဒီေလာက္ စိတ္ခ်မ္းသာစရာေကာင္းတဲ့ေနရာ မေရာက္ဖူးေသးဘူး ေျပာရမယ္။

အခန္းေတြ အားလုံးက ဒီလို ပုံစံေတြဆိုေတာ့ ေတာထဲ၊ ေတာင္ထဲမွာဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္ေလးနဲ႔ လူေတြက အလုပ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ပင္ပန္း၊ ပင္ပန္း၊ လန္းဆန္းတက္ၾကြေနၾကတယ္။

အဲ့ဒီမွာ ေနခဲ့ရတာက တပါတ္ေလာက္.. အလုပ္ေတြ လုံးခ်ာလည္လိုက္ေနတာနဲ႔ ၅ရက္ေလာက္ရွိတဲ့အထိ အထဲက အျပင္ကို မထြက္ဖူးေသးဘူး။ အျပင္က အလွအပေတြကို အခန္းထဲကေနပဲ ၾကည့္ျပီးပဲ ခံစားေနရတာ။

တေန႔ေတာ့ အျပင္ကို ခိုးထြက္မယ္ကြာဆိုျပီး အဲ့မွာေတြ႕ျပီးခင္တဲ့ ျမန္မာေကာင္မေလးနဲ႔ အေဖာ္စပ္ျပီး ခိုးထြက္ေရာ..။ တကယ္ေတာ့ ကေလးေတြမွ မဟုတ္ေတာ့တာ.. ဒီအတိုင္းထြက္လည္း ရပါတယ္.. ဒါေပမယ့္ ေက်ာင္းတုန္းကတည္းက အတန္းလစ္တာေတြ အက်င့္ပါေနေတာ့ ကိုယ့္တာဝန္မရွိတဲ့အခ်ိန္မွာ လစ္ထြက္ခဲ့တာ။

အဲ့ဒီမွာ အခန္းေတြက မွန္ပတ္လည္ကာထားတာဆုိေတာ့ အထဲကေန အျပင္ကို အတိုင္းသားျမင္ေနရတာ။ အဲ့ဒါကို ေမ့ျပီးလစ္ထြက္ခဲ့တာ.. အထဲက လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ သူငယ္ခ်င္းေတြက လွမ္းေတြ႕ျပီး လွမ္းေနာက္ေနၾကေသးတယ္။ ကုိယ့္ကိုယ္ကိုလည္း ေတာ္ေတာ္ရီခ်င္သြားတယ္.. ခိုးထြက္ပါတယ္ဆုိမွ.. ဆုိျပီး။

 

အျပင္ကို ေရာက္ေတာ့ ေတာလမ္းေလးတစ္ခုကို ေတြ႕လို႔ တက္သြားၾကည့္တာ.. ဘယ္ေရာက္မလဲဆိုျပီး။ ေတာ္ေတာ္ေလးသြားျပီးေတာ့ ေခ်ာင္းေလးတစ္ခုကို ေတြ႕တယ္.. ပသိေခ်ာင္း အေသးစားလိုမ်ဳိးေလး။ ေသးသာ ေသးတာ၊ ေရစီးကေတာ့ သန္သား.. ေအာက္ေျခမွာလည္း ေက်ာက္တုံးေခ်ာေခ်ာေတြနဲ႔။

အတူသြားတဲ့ သူငယ္ခ်င္းက ေခ်ာင္းတစ္ေလွ်ာက္ ဆင္းၾကည့္ရေအာင္ဆိုတာနဲ႔ ခပ္လန္႔လန္႔နဲ႔ အနားမွာေပါက္ေနတဲ့ ဝါးပင္က ေျခာက္ေနတဲ့ ဝါးကိုင္းကို ခ်ဳိးျပီး ေရထဲကေန လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ စမ္းတဝါးဝါးေထာက္သြားတာ။ က်မက ရွပ္ျပာ၊ ရွပ္ျပာႏိုင္တတ္တဲ့သူလည္းျဖစ္၊ ခုလို ျမစ္ထဲ၊ ေခ်ာင္းထဲလည္း ဆင္းသြားေနက်သူလည္း မဟုတ္တာနဲ႔ ေခ်ာင္းထဲမွာ ေခ်ာ္လဲပါေလေရာ.. လူလည္း ေရရႊဲ၊ ပါသြားတဲ့ ကင္မရာနဲ႔ ဖုန္းလည္း ေရထဲက်မို႔ အဲ့မွာ ဓါတ္ပုံဆက္႐ိုက္လို႔ မရေတာ့ဘူး။

ေတာ္ေသးတယ္.. နည္းနည္းနာသြားတာကလြဲရင္ လူဘာမွသိပ္မျဖစ္လို႔။ ဝါးတုတ္ေလးေတာ့ က်ဳိးသြားရွာတယ္။

ဒီပုံေတြကေတာ့ ပတ္ဝန္းက်င္က ပုံေတြကို လွည့္ပတ္႐ိုက္ထားတာပါ။ က်မက ေကာင္းကင္ျပာျပာ၊ တိမ္ျဖဴျဖဴေတြနဲ႔ ေတာင္တန္းေတြနဲ႔ဆို သိပ္သေဘာက်တာမို႔ အခ်ိန္ရတိုင္း အခန္းအျပင္ ဝရန္တာဘက္ထြက္ထြက္ျပီး ႐ႈခင္းၾကည့္၊ ဓါတ္ပုံ႐ိုက္ လုပ္ျဖစ္တယ္။

 

ဒါကေတာ့ အျပင္ဘက္မွာရွိတဲ့ စားေသာက္ခန္းပါ.. ညဘက္ေတြမွာ ညစာစားအျပီး ဘီယာေတြေသာက္၊ ျခင္ေဆးေတြ မီး႐ိႈ႕ၾကတဲ့ေနရာေလး။

အိပ္ခန္းေဆာင္ေတြ..

အျပင္မွာရွိတဲ့ ေရကူးကန္ဘက္ကို ထြက္တဲ့ ေလွခါးေလး..

အဲ့ဒီမွာ ေရကူးကန္က ေရ အတိမ္၊ အနက္ ကြဲတဲ့ကန္ စုစုေပါင္း ၃ကန္ရွိတယ္။ ကေလးကန္၊ လူၾကီးကန္နဲ႔ ဂ်ကူစီ။ အျပင္ဘက္မွာ ရွိတာဆိုေတာ့ ညဘက္ဆို ေအးေအးေဆးေဆး ၾကယ္ေတြၾကည့္ရင္း ေရကူးရတာ အရသာပဲ။

တစ္ညသားက မိုးရြာျပီးခါစမွာ ေရဆင္းကူးမလို႔ ဒီအခ်ိန္ ကူးလို႔ရသလားလို႔ Receptionကို ေမးေတာ့ သူတို႔က ကူးလို႔ေတာ့ရတယ္၊ ဒါေပမယ့္ မိုးရြာတဲ့အခါမ်ဳိးမွာ ကန္ထဲကို ေႁမြေတြ ဝင္တတ္တယ္လို႔ သတိေပးတယ္။ ဒါနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္သား ေရမကူးခင္ ကန္အေျခအေနသြားၾကည့္ရေအာင္ဆုိုျပီး သြားတာ.. ဖုန္းရဲ႕မီးအလင္းနဲ႔ ကန္ေဘာင္ေပၚကေန ေအာက္ကို ေႁမြရွိ၊ မရွိ ပတ္ၾကည့္ရင္းနဲ႔ အာ႐ုံက ေရေအာက္ကိုပဲ ေရာက္ေနေတာ့ ေျခေခ်ာ္ျပီး ကန္ထဲကို ျပဳတ္က်ျပန္ပါေလေရာ..။ အဲ့ဒါနဲ႔ပဲ မထူးဇာတ္ခင္းျပီး တစ္ခါတည္း ေရဆင္းကူးလိုက္တယ္။

ဒီတစ္ေခါက္ျပဳတ္က်ျပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ ကင္မရာက ဘယ္လိုပဲ ေရေျခာက္ေအာင္သုတ္သုတ္ အလုပ္မလုပ္ေတာ့ဘူး။ အတူသြားတဲ့အထဲမွာ ပါတဲ့ ထိုင္းသူငယ္ခ်င္းက ဆန္အိုးထဲထည့္ၾကည့္ဖို႔ အၾကံေပးတာနဲ႔ စားေသာက္ေဆာင္က ဝန္ထမ္းကို အကူအညီေတာင္းျပီး ကင္မရာကို ဘတၳရီျဖဳတ္၊ အဖုံးဖြင့္ျပီး ၁ရက္ထည့္ထားလိုက္တယ္။ ေနာက္ေန႔သြားျပန္ယူျပီး စမ္းၾကည့္ေတာ့ ျပန္ရတယ္.. ေပ်ာ္သြားလိုက္တာ အရမ္းပဲ။

Reception ေရွ႕က သစ္လုံးတစ္လုံးကို ဆင္႐ုပ္ေတြထြင္းထားတာ သေဘာက်လို႔။

ၾကာပန္းျဖဴျဖဴေလးေတြနဲ႔လွေနတဲ့ ပန္းျခံထဲက ၾကာကန္

ဆက္ရန္..